(بچه غزل)

امشب قلم زاییده است آری غزل زاییده است
دفتر٬قلم ها شادمان٬بچه غزل خوابیده است

مردم برای دیدنش یک یک به صف استاده اند
مادر لباس عشق را از قبل برایش دیده است

خوابانده مادر بچه را بر روی دستان خودش
لالایی از جنس غزل٬مادر برایش گفته است

حمام می اش برده است٬در می بخواباند پسر
اندر دهان کودکش شیری زه می بنهاده است

اندر پتوی عاشقی پیچان کند طفل خودش
مادر معمر گشته است٬بچه غزل استاده است

با شیر و حمام می و ورد و لباس عاشقی
بعد کمی از زادنش بازو و قدی ساخته است

اندر کنار آینه دستی به مویش میکشد
سینه سپر در کوچهٔ مستان به راه افتاده است

اهل محل از دیدنش جویی زه ذوق جاری کنند
ورد زبان مردم و بچه محل ها گشته است

کودک عصای مادر است مادر غمین استاده است
گفتش مخور غم مادرم طفلت کنارت مانده است