" به نام حضرت دوست "
قوی ِ چشمان ِ توام ، راهی ِ تالابم بیا
در ضمیر ِ چشم ِ تو درگیر ِ گردابم بیا
در تکاپوی هوایت هرچه باشم بیشتر
در صف ِ رَدٌ ِ نگاه ِ تو ، چه کمیابم بیا
آفتابگردان ِ نازم ،بر تنم خشکیده درد
در مسیر سایه سارت ، گوهر نابم بیا
بر هلال ِ اَبرُوان بنشانده ای زه در کمان
کُشته ی تیر ِ نگاهت ، رو به پرتابم بیا
کَنده ای نقش ِ تبر بر ساقه ی احساس من
خون ِ دل ها خورده ام ، از ریشه سیرابم بیا
برگ ریز ِ روی زردم طعنه ی پاییزی است
ای بهار ِ بی خزان، بر گونه سرخابم، بیا
پیکر ِ خم گشته از دردم چو میمیرد به شب
زنده از صبح ِ مسیحایت به اعجابم ، بیا
کرده ای بیدار و در خوابم بدون ِ بودنت
ای سراپا لذت و اندیشه ی خوابم ، بیا
در عبور ِ گریه ها ،جاری ِ دستانت چو نیست
در شب ِ دلواپسی ، سوسوی ِ مهتابم بیا
بسته ام سکٌان ِ مِهرم بر نماز کوکبت
در زوال ِ مغربم ، فانوس ِ محرابم بیا
گرچه "دلشیدم"ولی ظلمت سراشدشوکتم
روزن ِ تاب و توانم ، بی تو ، بی تابم بیا
در نبودت واژه ای بی نام و بی آوازه ام
با تو شَه بانوی ِ شعرم ، شاه ِ شادابم بیا
"دلشید"..
92/3/5
تشکر ویژه از استاد "باران" عزیز و ارجمند..