مالک شعر

شروع حادثه گل در این زمستانم
شريک بوسه زيباي خاک و بارانم
کجاست عاقبت و انتهاي چشمانت
به سوي توست سر آفتابگردانم
چه عاشقانه تو را می کشد در آغوشش
چه ديدني ست غرور نجيب گلدانم
براي فتح تو در این نبرد نافرجام
دچار سخت ترين کارزار انسانم
هميشه مالک این سرزمين شعر تويي
شکستني ست مگر با تو عهد و پيمانم؟!
به چشم هاي تو يک عمر بوسه مقروضم
مگر که صاف شود با سپردن جانم
براي لمس تو در بي قراري اند ببخش
مکرر است اگر داستان دستانم
نمانده پاي گريز از عذاب مهلکه ات
هنوز اول راه است عشق می دانم

 ذات بی مرگ شعرهای سپید/نیماژ