کاش

کاش با اغوش تو همسایه میگشتم همی
در گلستان بهر تو همراه میگشتم همی
کاش با بوسیدنم اتش به جانم میزدی
زین دل درد اشنا اتش به سازم میزدی
کاش من یک شب تو را همراز خود میداشتم
تا سحرگاهان تو را همراه با خود داشتم (تا سحرگاهان تو را همراه خود میداشتم)
کاش رسم عاشقی را از تو می اموختم
درس خوب زندگی را با تو می اموختم
کاش دنیایم پر از مهر و پر از ادینه بود
روزهایم عاری از صدها هزاران کینه بود
کاش اغوشت در این اخر مرا یک گور بود
بوسه هایت بر لبم گویی هزاران شور بود
(دلنوشته)