طبل تُهی

برلب زده ام مُهر سکوتی بخدا،چونکه دگر دادرسی نیست

 جانم بسر آمد، تو مزن طبل تهی چونکه دگر روز بسی نیست  

آتـــــش زدی هردم به ســـــرای دل مفتون من آخــــر

بیـــــــــــداد مکن چونــــــــــکه دگر خار وخسی نیست

از نرگـــــــــس چشــــــمت همه دم زار وپریشــــــــیم

یکـــــــــدم تو بیا  چونـــــــکه  دگر خانه کســـــی نیست   

ازمیــــــــــمنه تا میــــــــسره یک جـــــــا دویــــــــدیم

خاموش نمـــــا  معرکه  را چونکه دگر هیچ کسی نیست

از زلف شــــــــــــــکن در شکنـــــــــت خیر ندیدیــــــــم

باشد که گناهی نکنی  چونکه دگر سال بســـــــی نیست  

راســــــــــخ به کرامات تعالی همه دم شاکر و شاد است

ای دوســـــــــت شتابان تو بیـا چونکه دگر هم نفسی نیست