بهار غم

یاد تورو بغض قاصدکای

 گریزونو شکسته پاییزی

 تو این بیکسیا بیشترزنده میکنه

با هر نگاه به آسمون آبی

سکوت دلگیری وجودمو فرا میگیره

 مث یه رهگذر خسته به اشکایی

 سردُ شور توآغوشی  پناه می برم

که به پاس غرور

 زمینی از خاطرات مرده رو

آبیاری میکنه

تا گلای محبتی که کاشتی

پژمرده ی این حسِ غریب نشه

 تا بازی عشق داغونم نکنه به هق هق

 دل به هیچکس نمیبندم

دلشکسته ترینم بی تو

 توتنهایی این بهارُ

 محتاجترینم به ترنمت

ای پاک ترین شبنم ابر

تو این لحظاتی که نفسام

 واسه رهایی از سینه به التماسه و

 به فریادم ازجدایی

 بی امانم ازین فاصله ایی که

به دست باد پر شده تا قاصدا

 به گره خوردگی بازوانشون

برام خبر ازتنهاییات بیارن

بهارم رنگ سرخ عصر پاییزه بی تو

غم نبودت هنوزم اینجا بیداد میکنه