رویا

محکوم فنا دل چودراین خانه نبودی         جزنقش کج  خاربه  ویرانه  نبودی

گم می شدواندر طلبش دیده حیران            درواقع اگرنام توافسانه  نبودی

درجام یکی قطره می یافت نمی شد         چون ساقی سرمست به میخانه نبودی 

دردام یکی کشته میابی دل عشاق             گرخال و خد یارچنان  دانه  نبودی

جان برلب اگرشمع کشدشعله به گیتی        مقصود چه حاصل چوتوپروانه نبودی

خاموش چوگور وتن ماتشنه کافور            گربوی تودرسینه  کاشانه نبودی

درسوق جهان چون گل رویای توپیداست     کس درطلب حوری وریحانه نبودی

بی لطف توکامی نرسد از لب مطلوب         جانی نبود گرغم  جانانه نبودی

ای عشق همه آبروی مابه کف توست         هرچند نبودی من دیوانه نبودی