فرياد سكوت 8

دل بي غم كجا در اين جهان بود

همه سرسبزي اش رنگ خزان بود

ز سنگ خاره گندم بر نيايد

هر آن دانه كه من كشتم زيان بود

در آن سينه كه از غم بي نصيب است

خداوندا كجا از دل نشان بود

غم پنهان چشمان سياهت

بسان اختري درآسمان بود

نمي دانم كه غم مي بارد از عشق

و يا فال دل ما آن چنان بود

همه هستي خود در عشق دادم

قمار عشق تو بر ما گران بود

ندارم جز دلي ويرانه امروز

كه عمري زير پاي ديگران بود

دل ديوانه ي مستم از آغاز

خراب حلقه ي دير مغان بود

اگر دل مبتلاي درد عشق است

ز جمع خوش روان عاشقان بود

خوش از غوغاي سحر عشق باشم

كه جام سينه ي هامون برآن بود