من مانده ام.........!

به نام خداوندِ.....

روی شانه هایم سنگینی میکند

موهایی که,

شانه اش کرده بودی...



پریشان ,

متلاطم ام...

آزرده اند خاتونِ خاطره ات را , خائنان!



شکسته ام زار...

پیله کرده اند به نگاه ام,

کرم هایی که نادیده گرفته بودم اشان

مگر

کمترین خیال _شان کمین بوده است در حوالی خیالم؛

بی پروا , بی گدار...

پ.ن:

"تلاشت"  که "متلاشی" شد , همه به تو "دِقًت" میکنند تا "دِق ات" بدهند...

به "بیراهه" که رسیدی به جای "راه" , "چاه" نشانت میدهند تا به "جاه" برسند...

"کورت "میکنند تا "دورت" کنند....

قانون زندگی , شماره ی دو:

بمانی "له ات" میکنند , بروی "له" میشوی...