صفای دل

برسان به کوی مهدی تو خدا دعای مارا

دلمان زهجر خون است برسان دوای مارا

مددی اگر کنی تو که گذر کنم به کویش

چه سعادتی نصیب است که نصیب شد بقارا

ندهم به هیچ قیمت دل پر محبت از تو

که محبت تـو داده دل من چنین صفا را

همه وقت در انتظارم بخصوص روز جمعه

که برون زکعبه آید گل روی مصطفی را

برو ای عدوی مسکین که کنی تمسخر من

دل من زعشق مهدی بودش در او صـفا را

اگر آن شهاب ثاقب بکند طلوع ز مــکـه

بزنی دودست بر سر بخوری فسوس مــا را

تو چو ساحران فرعون خبرت نباش هرگـز

که به دست مهدی ما بودش همـان عـصـا را

شده افتخار گمنام که سروده است این شعر

بـه خـدا نظـرتـو باشد نـه توان آن گــدا را