فرياد سكوت 3

خار از بن كنده ام در دست باد

دست بادم تا كجا گر سر نهاد

تا به زنجير كوير خاكي ام

كي نگاهم بر رخ گلها فتاد

مي شود جويم از اين شن هاي داغ

هجرتي تا سايه ي باغ مراد

ديده ي خشكيده ي خاك كوير

مي شود با ديدن يك قطره شاد

هركه را از لطف عشقت شد نصيب

فارغ از اين مرحمت هرگز مباد

شعله ي پرسوز غم ها مي برد

عاقبت خاكستر ما را ز ياد

غرقه در درياي بي ساحل بگو

چاره اي هرگز كجا جويد ز داد

آتش خاموش فرياد سكوت

جز غمي در خانه ي هامون نزاد