حسرت پرواز 12

فصل خزان مي رسد موسم باران سلام

شاه طلا پوش دهر،جام جهانت به كام

ديده ي گريان تو سردي و ويراني است

بوي نم برگ و خاك از تو رسد بر مشام

مرگ غم انگيز برگ صبح دل انگيز تو است

چوبه ي خشكي كني روي درختان به شام

پنجم آذر كه شد موعد ميلاد من

تا به چه روزي شود اين همه غربت تمام

شاعر آزاده ام بنده ي بندي ني ام

فارغم از حسرت ثروت و جاه و مقام

دم زده عمري ز مي در تب آواز خود

تا مگر از مستي اش دست رسانم به جام

زآتشم آشفته تر،دم به شرارم فزون

سوخته ام در پي پختن اين عقل خام

خسته ز وارستگي در پي عشقت دوان

در پي صياد اگر پاي رسانم به دام

عشق نديدم ز كس گر همگي دم زدنند

دل بشود مبتلا نام نهد سر به بام

بوي خوش عاشقي در شب هامون وزيد

كاش كه روزي شود نام ز عشق تو نام