سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 3 دی 1403
    23 جمادى الثانية 1446
      Monday 23 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        دوشنبه ۳ دی

        شرح پريشاني

        شعری از

        امير عزيزي

        از دفتر شعرناب نوع شعر دلنوشته

        ارسال شده در تاریخ شنبه ۲۶ بهمن ۱۳۹۲ ۱۶:۱۳ شماره ثبت ۲۳۵۱۹
          بازدید : ۴۰۶   |    نظرات : ۹

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر امير عزيزي
        آخرین اشعار ناب امير عزيزي


        شرح این آتش جان سوز نگفتن تا کی
        سوختم سوختم این راز نهفتن تا

        روزگاری من و دل ساکن کویی بودیم
        ساکن کوی بت عربده جویی بودیم
        عقل و دین باخته، دیوانهٔ رویی بودیم
        بستهٔ سلسلهٔ سلسله مویی بودیم

        کس در آن سلسله غیر از من و دل بند نبود
        یک گرفتار از این جمله که هستند نبود

        نرگس غمزه زنش این همه بیمار نداشت
        سنبل پرشکنش هیچ گرفتار نداشت
        این همه مشتری و گرمی بازار نداشت
        یوسفی بود ولی هیچ خریدار نداشت

        اول آن کس که خریدار شدش من بودم
        باعث گرمی بازار شدش من بودم

        عشق من شد سبب خوبی و رعنایی او
        داد رسوایی من شهرت زیبایی او
        بس که دادم همه جا شرح دلارایی او
        شهر پرگشت ز غوغای تماشایی او

        این زمان عاشق سرگشته فراوان دارد
        کی سر برگ من بی سر و سامان دارد

        چاره اینست و ندارم به از این رای دگر
        که دهم جای دگر دل به دل آرای دگر
        چشم خود فرش کنم زیر کف پای دگر
        بر کف پای دگر بوسه زنم جای دگر

        بعد از این رای من اینست و همین خواهد بود
        من بر این هستم و البته چنین خواهدبود

        پیش او یار نو و یار کهن هر دو یکی ست
        حرمت مدعی و حرمت من هر دو یکی ست
        قول زاغ و غزل مرغ چمن هر دو یکیست
        نغمهٔ بلبل و غوغای زغن هر دو یکی ست

        این ندانسته که قدر همه یکسان نبود
        زاغ را مرتبه مرغ خوش الحان نبود

        چون چنین است پی کار دگر باشم به
        چند روزی پی دلدار دگر باشم به
        عندلیب گل رخسار دگر باشم به
        مرغ خوش نغمهٔ گلزار دگر باشم به

        نوگلی کو که شَوم بلبل دستان سازش
        سازم از تازه جوانان چمن ممتازش

        آن که بر جانم از او دم به دم آزاری هست
        میتوان یافت که بر دل ز منش یاری هست
        از من و بندگی من اگرش عاری هست
        بفروشد که به هر گوشه خریداری هست

        به وفاداری من نیست در این شهر کسی
        بندهای همچو مرا هست خریدار بسی

        مدتی در ره عشق تو دویدیم بس است
        راه صد بادیهٔ درد بریدیم بس است
        قدم از راه طلب باز کشیدیم بس است
        اول و آخر این مرحله دیدیم بس است

        بعد از این ما و سر کوی دل آرای دگر
        با غزالی به غزلخوانی و غوغای دگر

        تو مپندار که مهر از دل محزون نرود
        آتش عشق به جان افتد و بیرون نرود
        وین محبت به صد افسانه و افسون نرود
        چه گمان غلط است این، برود چون نرود

        چند کس از تو و یاران تو آزرده شود
        دوزخ از سردی این طایفه افسرده شود

        ای پسر چند به کام دگرانت بینم
        سرخوش و مست ز جام دگرانت بینم
        مایه عیش مدام دگرانت بینم
        ساقی مجلس عام دگرانت بینم

        تو چه دانی که شدی یار چه بی باکی چند
        چه هوس ها که ندارند هوسناکی چند

        یار این طایفه خانه برانداز مباش
        از تو حیف است به این طایفه دمساز مباش
        میشوی شهره به این فرقه هم آواز مباش
        غافل از لعب حریفان دغا باز مباش

        به که مشغول به این شغل نسازی خود را
        این نه کاریست مبادا که ببازی خود را

        در کمین تو بسی عیب شماران هستند
        سینه پر درد ز تو کینه گذاران هستند
        داغ بر سینه ز تو سینه فکاران هستند
        غرض اینست که در قصد تو یاران هستند

        باش مردانه که ناگاه قفایی نخوری
        واقف کشتی خود باش که پایی نخوری

        گر چه از خاطر وحشی هوس روی تو رفت
        وز دلش آرزوی قامت دلجوی تو رفت
        شد دل آزرده و آزرده دل از کوی تو رفت
        با دل پر گله از ناخوشی خوی تو رفت

        حاش لله که وفای تو فراموش کند
        سخن مصلحت آمیز کسان گوش کند
        .

        دوست هنرمندم اشعاری که متعلق به شمانیست  را خوهشمندیم ذکر نام و مصدر کنید.!!

        مدیریت سایت

        ۰
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        5