مبتلای درد

مبتلا ی درد

تمام انتــــــظارم را  به دست غصـــــه ها دادی

شکوه نو بهـــــــــــــارم را به امــــــواج بلا دادی

مرا با شعر چشمانت به زنجیر غـــــــزل بستی

رباعی های داغــــــــم  را به  آواز  صبـــــا دادی  !

کبوتر های ذوقــــم را به پا بوس حــــــــرم بردی

لب تنگ ســــــــکوتم را به محــــراب و دعا دادی

چه می شدگـــرنمی رفتی تو از گلزار احساسم

کجا رفتی که عشـــــــــقم را به قانون قضا دادی ؟

مگر من باز پر گـــــــــــیرم رَسَــــم تا مرز رسوایی

از این نوری که دور از من به فــــــانوس جفا دادی

سراغ قـــــصه ی ما را مگــــــــــــیر از باغبان و گل

دَر و دیوار میداند به ما  رنـــگِ حنـــــــــــــــــا دادی !

بیا یک بـــاره دردم را ز درمــــــــان لبــــــت پــــر کن

همـــــــــــان دردی که از اول به جان آشـــــنا دادی