سوز عشق

ازفــراق یـار نـالیـدن رواست

ساقیا می ده که آن مارا دواست

هر کسی فکری هوائی در سراست

پر کشیدن سوی دوست مارا هواست

دردمنـدان را طبیب بخشـد شفـا

غمزه ای از سوی تو مارا شفا است

آبـروی هـرکسی کـردار او است

ما نداریم هیچ کردار آبروی ما کجاست

ای طبیب عشق احـوالـم بپـرس

درد من عشق است دارویش لقا ست

گر ترحم میکنی یکدم محبت هم بکن

چون محبت ارزشش هم کـیمیا ست

ذکر منصور عشق منصور بود حق

 گفت من حقم سر دارم بقا ست

در خـزان یک بـلبـلی نـالیـد گفت

عشق گل هستم نمیدانم کجا ست

از صدای ناله من همنشین دلگیر مشو

نـاله بیـمـار درخـواسـت شفـا سـت

میکشد گمنام از دل نـالـهای عـاشقی

نالهای عشق ازدل آید و، نور خداست