روز و شب

ای فلــــک با من تو رویی خوش نداری روز و شب

دست غم را بر گلـــــویم می فشــاری روز و شب

مانده ام با جامه هــــــای کهـــــنه ی این روزگــــار

در میان لحظه هــــــا یم ســــــــوگواری روز و شب

چهره در هم می کشی وقتی که لطفی می کنی

بر دلم دایــم تو منـــت می گــــــــذاری روز و شب

هرچه می گیــــــرم زدستت صد چونانت پس دهم

من نباشـــــم در جهــــــان بی اعتباری روز و شب

دامن ائیــــــنه ها را پر ز عصـــــــــــــــــیان کرده ای

بس که با  خورشــــید و خاورقـصه داری روز و شب

رقص مـــژگانت  هـــــــــــزاران کشته  دارد در کمین

بر لب جو رفته ،  ما را می شــــــــماری روز و شب ؟

بس بگرد ای  چــــــــرخ گردون  می زنم پنچر شوی

چون منِ  افتـــــاده از پا کـــــــــــم نداری  روز و شب

ساکن یک گوشـــــــــــه از  دریای مــــــــــــواج توام

تا به کی مانــــــــــم  به دردو بی قـــراری روز و شب

دوستان عزیز این شعر بداهه است اگر نظری دارید نقدی دارید بفرمایید تا اصلاحش نمایم درود بر شما