برکه و ماه

طناز تر زشعبدۀ چشم ماه نیست

تاج غرور در خور یک پادشاه نیست

تقدیر ماه و برکه چنین شد زدوستی

وقتی هوا گرفته طپش  رو براه نیست

کج می روی مسیر وبه مقصد نمی رسی

در راه عشق فرصت چند اشتباه نیست

مرغ دلی که عادتی کنج بام شد

بیجا نمی پرد، پی هر سر  پناه نیست

زیباست در مدار نگاهی نفس زدن

لمس نگاه مات  تو گاهی گناه نیست

شادند از جدائی مان  ابرها ولی

پایان بی قراری ما اشک و آه نیست

یک لحظه از خیال تو غافل نمی شود

اما به فکر برکۀ بیچاره_ماه نیست!