▢ دست من نیست ! ▢

دست ِ من‌‌ْ نیست ْ
اگر نیست‌‌ْ مرا تاب‌و‌توانی‌‌ْ
که بُرون آرَم‌‌ْ :
هر چه پروانه‌‌ْ در این دام‌‌ْ
اسیر است‌‌ْ ...
وَ فرود آرَم‌‌ْ :
هر چه بیگانه‌‌ْ بر این بام‌‌ْ
امیر است‌‌ْ ...

دست ِ من‌‌ْ نیست ْ
اگر نیست‌‌ْ مرا شاد‌‌ْ کلامی‌‌ْ ...
که دریغا ... تو ببخش‌‌ْ !
وَ به تعبیـر ِ عوام‌‌ْ :
” واژه‌ها ‌‌ْ غمگین‌اند ‌‌ْ ! “
چه کشیده‌ست‌‌ْ
کلام‌ام‌‌ْ را در بند وُ حصار ‌‌ْ
و زبان‌ام را ‌‌ْ در زیر ِ فشار ‌‌ْ
و سکوت‌ام‌‌ْ را ؟... ؛

افسوس‌‌ْ هر آن‌چیز ‌‌ْ
نشاید گفتن ‌‌ْ
که نباید گفتن ‌‌ْ !!...
گر برآماسیده‌ست‌‌ْ
لب‌خندی‌‌ْ ژرف‌‌ْ
نه شیرین ‌‌ْ
تلخ ‌‌ْ
بر صورتک‌ام !...
که دریغا ... تو ببخش‌‌ْ !

⊹ ⊹ ⊹

دست ِ من نیست ْ
اگر نیست‌‌ْ دستی‌‌ْ
تا بگیرم ‌‌ْ در نجات ِ خویش‌‌ْ
از آماج ِ امواج ِ خروشان ِ
هزاران‌‌ْ بختک ِ آوار‌‌ْ بَر کابوس‌هایم ‌‌ْ ؛
کِه برخیزانــَدَم ‌‌ْ
تا أبد ‌‌ْ از رخت ِ رنجور ِ خراب ِ خواب ِ طوفانی‌‌ْ ...

دست ِ من نیست ‌‌ْ
اگر بُبریده‌اند ‌‌ْ
داس‌های ِ تیز ِ این خانه‌‌ْ ،
به ناگه‌‌ْ
دسته‌های ِ خویش را ‌‌ْ ؛

به گمان‌ات ‌‌ْ
ز ِ همین‌رو ست‌‌ْ
که پیچیده‌‌ست‌‌ْ عطر ِ خون‌‌ْ
سراسر‌‌ْ دشت‌هامان را ‌‌ْ ؛

چرا :
چون باز‌‌ْ گل‌های ِ جوان ِ شادکامی‌ها ‌‌ْ
هَرَس‌‌ْ گردید رؤیاشان ‌‌ْ
کِه بوی ِ غـم ‌‌ْ
به خاطرهای‌مان ‌‌ْ پیچیده‌‌ْ تنگاتنگ‌‌ْ ؛
سهم ِ من‌‌ْ :
در این دنیای ِ دهشتناک ِ رنگارنگ‌‌ْ
تنها ‌‌ْ عطر ِ جان‌سوز ِ تن ِ او‌‌ْ بوده ‌‌ْ
زیر ِ سنگ‌‌ْ !!

نمی‌باید فراموش‌ام‌‌ْ شود
آن‌‌ْ لحظه‌های ِ ننگ !...
آن‌‌ْ باران ِ خون‌آلود ِ بی‌آهنگ !...

نمی‌باید فراموش‌ات‌‌ْ شود
آن خُدعه وُ نیرنگ‌‌ْ !!...

⊹ ⊹ ⊹

تکلیف‌‌ْ چیست‌‌ْ ؛
فریادهامان‌‌ْ
در گوش ِ سکوت‌‌ْ تپانیده ‌‌ْ ،
وَ پیچیده‌‌ْ
در پیله‌ی ِ سخت ِ بی‌تفاوتی‌هاشان‌‌ْ
به مُشتی‌‌ْ دروغ وُ دَونگ‌‌ْ
تعبیر می‌شوند !...

با چشم‌های ِ گریان‌ات‌‌ْ چه کنم ؟...
مادمی‌‌ْ
که غرق ِ باران ِ عشق‌‌ْ شده‌اند‌‌ْ
وَ آسمان ِ دلت ‌‌ْ پـُر غبـار ِ غُصـّه‌ها ‌‌ْ،
دلتنگ ِ مرگ ِ شب‌های ِ همراهی‌ست ‌‌ْ ...

دست ِ من‌‌ْ نیست‌‌ْ
که تو‌‌ْ
دست ِ من‌‌ْ نیستی‌‌ْ ...
وَ یا حتی‌‌ْ
دستی نیست‌‌ْ
در دست ِ تو‌‌ْ آن دَم ‌‌ْ
تا ‌‌ْ هزاران راه ‌‌ْ بگشاید ‌‌ْ
به سوی‌ات ‌‌ْ باز ‌‌ْ ...

یا شاید ‌‌ْ
در پُشت ِ نگاه ِ خصم ِ خود با عشق ِ من ‌‌ْ
یک صدا سَر داده ‌‌ْ
شیون ‌‌ْ مرگ‌‌ْ !...
وَ از جادوی ِ لبخند ِ جنون‌آمیز ِ انسان‌ها ‌‌ْ
حذرها کرده باشد‌‌ْ درد ‌‌ْ !!...

کاشکی می‌شد‌‌ْ
بپُرسم:
این دل ِ افسرده وُ تنها ‌‌ْ
به کِی باید
که تاب‌‌ْ آرَد‌‌ْ
شُکوه ِ جشن ِ میلاد ِ حضورت‌‌ْ را ؛
زمان ِ مرگ ِ تاریکی‌‌ْ ...

وَ ز‌‌ْ هجوم ِ سرد ِ شب‌های ِ مِه‌آلود ِ جدایی‌ها ‌‌ْ
نشاید شِکوِه گویم‌‌ْ ؛

اگر دست‌ام‌‌ْ
نمی‌باید بگیرد ‌‌ْ دست ِ سردت‌‌ْ را ،
بدان ‌‌ْ :
چشم انتظار ِ صبح ِ فرداهاست ‌‌ْ
تا آغوش ِ سردت ‌‌ْ را بپوشاند ‌‌ْ ،
ز ِ تنهایی ‌‌ْ ...

گر چه آغوش ِ تن ِ تو ‌‌ْ
آرزویی‌‌ْ سخت‌‌ْ رؤیایی‌ست‌‌ْ !...

⊹ ⊹ ⊹ ♣ ⊹ ⊹ ⊹

☼ پی‌نوشت:
چشم‌های ِ تو را در خیال ِ خود‌‌ْ خواهم بوسید‌‌ْ
و بر صورت ِ زیبای‌ات‌‌ْ ، آرام‌‌ْ دست‌‌ْ خواهم کشید.
حریر ِ موهایت‌‌ْ را دانه‌دانه ‌‌ْ خواهم بافت‌‌ْ ،
و دوباره کلاف‌هاش‌‌ْ از هم باز‌‌ْ خواهم گشود ؛
نفس‌هایت‌‌ْ را خواهم شمـُرد‌‌ْ ،
تا شکوفه‌ی ِ لبخند‌‌ْ بر لبانت جوانه زند‌‌ْ ؛
وَ تا چشم‌هایت‌‌ْ بسته شوند‌‌ْ با شمارشِ من‌‌ْ ،
کنارت خواهم ماند ...؛
• وعده‌ی ِ ما :
شامگاه ِ آرام ِ خواب‌های ِ سپیدت‌‌ْ ؛
تو‌‌ْ با بلوزدامن ِ صورتی ِ زیبای‌ات بیـا ‌‌ْ
من‌‌ْ با لباس ِ سپید ِ دوست‌داشتنی‌ام‌‌ْ ...
” تا تحقق ِ رؤیاهایت‌‌ْ با تو خطر‌‌ْ باید کرد ‌‌ْ !
تا صبح ِ همیشه ‌‌ْ ، با تو سفر‌‌ْ باید کرد‌‌ْ “ ؛
• اکنون ‌‌ْ:
کجایی بانوی ِ خیال‌های ِ خام ِ من ؟...
...تا نوازش‌ات‌‌ْ کنم ...مؤمنانه.

▄▀▄▀▄ سُهیل‌‌ْ ▄▀▄▀▄