حسرت

حسرت می رسد روزی که تابوتم به دست این و آن

یک به یک با گریه و آه و فغان

دست تقدیر مرادر خاک دفنش می کنند

آرزوهای مرا ،

بی باک دفنش می کنند

صورتم را می گذارند سوی قبله

آن لحدرا روی من

خاک ها بر من بریزند و همه جسم مرا محوش کنند

ای خدا !

دنیا عجب جایی است

پر از حسرت است

پس نویسم ،

چند کلامی را برای یادگار

هر خواند شعرها را

عاقبت درکش کند