طعنه به درویش

من به پای غزلم خون دل خویش زدم

غزلی ساختم و  بر دل خود ریش زدم

لگدی خورده ام از گردش دوران که مپرس

کژدم تحت فشارم به خودم نیش زدم

آنقدَرذکر علی گفتم و یاهو کردم

گشته ام صوفی و من طعنه به درویش زدم

روزگارم به بطالت نگذشته ست ولی

من به گاو دگران عمر گران خیش زدم

با سلام

دلم واستون تنگ شده بود . مدتی بود که  چشمه ی احساسم خشک شده بود

باور کنید این شعر پاره ای از چهار پاره نیست غزلی کامل است اما شرمنده ام که کامل تو سایت نگذاشتم

نمی خواستم خاطر عزیزان را مکدر نمایم . خیلی از دوستان لطف به دارند و من را دعوت به سرودن اشعار

امیدوارانه کردند . ولی خوب چه کنم که .........

دوستار همه تون ( احسان

احسان عزیز و گرانقدر خواهشمندیم نام و فامیلی خود را تکمیل نمائی  متشکر می شویم. مدیریت سایت