انروزها

یادش بخیر باغمان در ابادی  تاک و سار داشت

انروزهاخستگی پدرازما چابی قند پهلو انتظار داشت

دفتراملای سال اول؛ اخر سال چاشنی تنوری میشد

که عطر نانش تا دو ابادی انطرفتر انتشار داشت

لعنت به ان روز سرد زمستان که در ایستگاه ابادی

صمیمیت ابادی به مقصد سرب تهران بلیط قطار داشت

دلتنگم برای عطر کاه گلو نان برای افتابگردانهای افتابی

دلتنگم برای نقش دامن زنان که پاییزو زمستانو بهار داشت

دلتنگم برای زلفکان رها در باد دخترکان و مادیان های چموش

دلتنگم برای ابروی پیوسته دخترکان که روزی طرفدار داشت