تحویل سال نو

تحویل سال

ساعت گذشت از دو وُ پنجاه ضربه زد

گل چون شکفت باغ وُ چمنزار خنده زد

رقصیده نرم، ماهی کوچک به تنگ خویش 

سال نـَود رسید ز ِ ره با ترنج خویش

سنبل برون نمود سر از تیرگی وُ رُست

سنجد لباس سرخ خودش را به ناز شست

انگور ، سرکه شد که یقین جاودانه شد

سیر آمد وُ سلامت ِ ما را بهانه شد

سیب وُ سماق، سَنبُل تولید و بارش است

سکـّه یقین، نشانه ی مهراست وُبخشش است

سمنو ، سفره آرای ِ دی است وُ بزم ِ شهریور

شود شاید فزون گندم به گاه ِماهِ شهریور

ـــــــــــــــــــــــــــــــ

سال نو سالی باشد برای هر ایرانی آنطور که دوست دارد

و دست دعایمان برای سلامتی بنفشه ی عزیز به سوی خداست