دلباخته

من از آن دم که دلم را به رخت باخته ام  

پرچم مهر تو بر   بام   دل   افراشته ام

عاشق و  شیفته   راز   سحرگاه   شدم

شب وضو با عطش برگ گلان ساخته ام

به امید دم دریایی دیدار رخت    

به خیالم چه مبارک  ثمری بافته ام

تا شدم معتکف و گوشه نشین رخ تو

تن خود را به در کوی تو انداخته ام

به هواداری مه روی فروزنده تو  

خنجرم را زبرای دد تو آخته ام

من به شکرانه رستن زتن خاکی خود 

بی محابا به تن مرده دلان تاخته ام

به تمنای وصالت همه شب تا به سحر

صورتم را به سرشک غمت آراسته ام

من نه آنم که دگر خسته ازین راه شوم

از خدا رویت رویت به دعا خواسته ام