اندوه دل

دلم زخمی و دَردم بیشمار است

شب و روزم همیشه انتظار است

به مژگانم نشسته سیل آبی

چو باران بهاری اشکبار است

قناری دلم نالید و پژمرد

که آوازش غمین و غصه دار است

ندیدم چشمه ای در این بیابان

به صحرا این زمینش ریگزار است

درخت آرزویم رفت بر باد

که اندوهی به قلبم ماندگار است

چراغ زندگی کم سو گشته

چو یک قلب تپنده بیقرار است

تمام زندگی در غم بسر شد

دلم بر مرگ شادی سوگوار است