سر جنگی

بامن سرجنگی هنوز

 لاشه ای پوسیده ام ،با من   سرجنگی هنوز 

  باز دل آیینه باشد لیک  تو سنگی هنوز

کوچه درسیلم نشسته  بازهم  طغیان  اشک 

می چکد بر گونه اما ، وه چه  دلسنگی هنوز

انتشار  درد کهنه  در تنم  ، تن می جود

  با غرور  وحشی ات ،درکار نیرنگی هنوز 

خفته ام در دامن سبز گل سرخی ولی

می تنی پیله به دورم ،کرم شبرنگی هنوز

کاش احساسم غزل می شد که گویم  مصرعی

تا خلیج شادیِ  من ،  مانده فرسنگی  هنوز

 از    دُ     رِ     می    خسته ام ، پس  می زنم نت های نو   

 دور آن خط میکشی ،  گویی بد آهنگی هنوز

خاطرات تلخ تلخت می نشیند روبرو

 هستی ام درهم شده با من سرجنگی هنوز