پاییز فصل عاشقی های زمستان است ... !

یک ریز دست آسمان عاشقان لرزید

بازم به رعدی ، عشق در بغض جهان لرزید

مردی که تنها بالکن را شعر می بافد ...

وقتی که عشقش زیر باران بی امان لرزید

لرزید وخواهش کرد .. لیوان ، چای ، معشوقم

در صومعه ، پلک تمام عابدان لرزید

باشد ...!  خدایا مال تو ... ! چیزی نمی خواهم

دل می رود از دست من ... " صاحب دلان " لرزید

یلدای امسالی  چه  حال  بهتری  دارم

من دوستت دارم ... زبان بی زبان لرزید !

پاییز فصل عاشقی های زمستان است

آری ... دل شاعر به جای آسمان لرزید

                                                          مسعود بافقی زاده