دوباره چشم مرا نصف شب كمي دم كرد

شب است وبازمرا يك كلافه غم كرد

ودر نگاه نجيبش ز معرفت كم كرد

هزار وصله به دل تا زدم ؛ به چشم آمد

هزار لحظه مرا شعله هاي درهم كرد

دوباره دِ ين مرا كرد حواله ،خانه شب

دوباره چشم مرا نصف شب كمي دم كرد

نشست خانه حوا و نسخه ام پيچيد

مرابه جرم دانه گندم دوباره آدم كرد!

غمش ميان مشت دلم بود و وانكرد مشتم

ولي نشست كنارم و طاقتم خم كرد

گرفت جشن تولد براي آيينه ام

و بغض گمشده اي را به كام شبنم كرد

نگفت آنچه به "باران"سپرده بودي كو؟

تمام حوصله ام را به جيب مرهم كرد

خدا نگهدار