ساکت

ساکت بودم ، چون حادثه ها ساکتم کرد!

شدم یه دیوونه که فقط کبودی صورتش معلوم بود

خوب صداشو خفه کردن

که دیوار هم صدایش را نمی شنید

خون گریه میکرد

اما به فکر انتقام با یه تفنگ تو پر !

زیر لجنم

یه مریض روانی

که اسمشو از دفتر زندگی خط زده

خیسم از نفت

نزنید آتشم

دیگر توان ندارم

فرصت بدین

چرا تو حسرت مردنمین؟!

فقط میتونم فریاد بزنم

حتی کبوترای آسمون به رنگ خونن...

من چیزی تک نزدم

چرا میزنید؟!

شدم یه علیل

ای سرباز پوتین پوش

نزن این قدر پتکاتو

خدایا صدامو داری؟؟؟

یه جنازه میون زنده هام

منو میشناسی؟!

دیگه ندارم حس غیرت و مردی جلو عشقم

شدش وحشت زده از من و از همه ی آدم ها

زمین شده وارثم برای خاک

اما غرقم انگار تو لجن

بی گناه

یه بسیجی ام به رنگ سبز

اما صدای شلیکمو میشنوی دیکتاتور

بگیرن واست جشن شهید شدنتو!!!