پیشوازِ زمستان

چشمانِ خانه ها

با پلکهایِ بلورین

حریصانه می نوشند

جرعه هایِ آفتابِ کم تاب.

درختانِ برهنه

در حاشیه ی پر شتابِ خیابان

گره می زنند،

نغمه های نمناکِ سپید را

به شبهای یلدایی خیال

و تنِ عریانِ کوچه ها

به هم آغوشیِ سرما می رود.

از جلگه هایی دور

یا دشتهایی نزدیک

آمده ست

آنکه

شاخه ها

و شیشه ها

و شهر

می خوانند،

ترانه ی نفسهایش

زخمه ی سیمین باد

در گوشه ی دلکش

می نوازد

آهنگِ زمستان .