مست

تو محرابِ منی ، من بی تو بی تاب

تورا دارم ولی افسوس در خواب

تو دمسازی ولی مست غروری

تو مجنونی و از لیلات دوری

توئی ساحل نشین،من قایقی دور

کجا دانی تو حالِ زارِ مهجور

توئی افسونگرِ قلبِ پریشان

توئی آرامشِ چشمانِ گریان

ببستم من دخیلی بر دو دستم

وزان چشمان شوخَت مستِ مستم

بنازم من لبانِ بوسه خواهت

دهم جان در دَم و لبریزِ آهت

به زیرِ سایه سارِ سروِ بالات

نمیدانی که دارم من چه حالات

به  قربانِ  کمانگاهِ  لبانت

شَوَم مَحرَم به اسرارِ نهانت..