انتظار

نمی رسم، وچه دلگـــیر می شود جاده

مسافرم که گذارش به عشــــق افتاده

یکی دوروز می شود که نا خوش احوالم

اسیر ثانیه هایم ،و این دل ســـــــــاده

نفس کشــیدن در انتظـــــار طولانی

چه التهــــاب عجیبـی به نبض دل داده

امان زدوری راه وامــــــــان زخوبی ماه

امان زشور شلوغی که داده این باده

صبور حادثه هــــــــا را ببین در این پائیز

به ناصبـوری واین حــــــــال و روز افتاده

دلم گرفته کمی خسته ام،نه حتی شهر

غروب می رسد ودل نمی رسد تا دِه

«رسید مژده که ایام غم»...عجب فالی!

همیشه لحظه غم خواجه هست آماده