فصل جدایی

قلب من بی روح و چشم من بی سو است

فصل تنهایی و جدایی

فصل بی باران و تگرگ است

پای رفتن نیست دگر سوخته است

این چنین برگشتنش محال است

روح من پژمره و بی حال است

دل من سوخته و بیچاره است

آن که یارم بود کنون بیگانه است

و در جای دیگر

رفتی و مرا سپردی به غم

گریان کردی چشمهای من

رفتی و می لرزد کنون دستهایم

حالا دیگه نابینای این دیارم

رفتی با رفتنت قلبم زجا کنده شد

شادی رفت و خانه ام ماتم سرا شد

در جایی دیگر

بین زمین و آسمان رهام کردی

چون پرستو از کوی من سفر کردی

گلدون جدایی رو روی پنجره دلم رها کردی

سنگ زدی به شیشه و من و خبر کردی

در جایی دیگر

می دونستی که رفتنت

غصه می یاره تو دلم

پیش تو بهار بودم

با رفتن خزون شدم

می دونستی که خورشیدم بودی

گرم و بی نظیر بودی

می دونستی که تو حیاط قلب من

باغبون بودی واسه گل احساس من

رفتی و سپردی من و به سرنوشت

زندگی  روی پیشونیم نوشت