رها

برخیز ای یگانه فرزندم

برگوی از تبار الوندم

دیگر از کسی نمی ترسم

وارسته ، بر آتش ، اسپندم

جز شادی چه غم به دل دارم

پیوسته، سرود و لبخندم

ناهیدم ، به چشمه ی خورشید

توفنده ، چو بادِ در بندم

تا قلبِ  ستاره پر گیرم

باشد با  سپیده ، پیوندم

برکند ی، دوباره بنشاندم

تا طرحی، دوباره افکندم

آرش وش، به جان و دل، ترکش

بر تیغ  شب  دماوندم

بیدارم!، ثمر دهد خونم

هشیارم!،  پیاله افکندم

صد آتش ! به سینه ام  بنشان!

باشد ، تا اثر کند چندم...