دعا

مرا به خلوت آیینه ها ببر امشب

بگیر دست مرا تا خدا ببر امشب

من ای عزیز من از راه دور می آیم

ز شهر وحشت اهل قبور می آیم

ببین که مرده تر از قبرهای بی سنگم

چو گور بچه ای از حجم غصه دلتنگم

خطوط چهره نوشتار سنگ قبر من است

به روی سینه ی زخمم نشان صبر من است

من از عوالم دوزخ زده گریخته ام

ز دست مزرعه ای یخزده گریخته ام

 من از دیار هراس و نهیب می آیم

ز خشکسال درختان سیب می آیم

مگیر خورده اگر که سیاه و رنجورم

که از تبار شهیدان زنده در گورم

ز هر محلّه گذشتم اشاره ام کردند

به چشم خیره ی عبرت نظاره ام کردند

همیشه پیشتر از من صدای زنجیر است

همیشه پشت سر من نگاه تحقیر است

دلم به ساقه ی سبز دعا گره خورده است

دلم به پایه ی عرش خدا گره خورده است

بگیر دست مرا تا خدا ببر امشب

کنار چشمه ی سبز دعا ببر امشب