شاعر شده ام با غزلی ساده بمیرم

شــاعر شـــده ام  با غـزلی سـاده بمیرم
کـــاری که غــــزل دسـت ِدلم داده بمیرم
 
ازحـلقــه ی چشم سیـه و پیچش مویـش
هی تاب خورم با تب و... افتاده ، بمیرم
 
پایان که نـدارد ســـفر ِعـشق ... ولیکن
ترســــــم نرســم ، اول این جاده بمیــرم
 
گفتـــم که نمیــرم اگــر از شـرم نگاهش  
نـــزدیک لبــــش بی غزل و بـاده بمیرم
 
فنجـان غزل پر شـده از قهوه ی قاجـار
از بیـــم  رقیــبــم ، خــودم آزاده بمیرم
 
در بند ِ نمردن شــده بودم ، من ِانسـان  
مشــتـاق شـدم  مثـــل ِپـری زاده بمیرم

سلام دوستان همراه ،

شعر!؟ بدون متنی از بنده روی سایت قرار گرفت که قرار نبود منتشر شود و به خاطر عدم امکان حذف تا فرصتِ ویرایش ، در صفحه ی متن ستاره گذاشته بودم که بعضاً برداشتهای سویی شده بود لازم است توضیح دهم که آن ، هیچ تفسیر یا حرف مگویی نداشت و لطف جناب فکری عزیز به بنده باعث انتشارش شد .

لذا ضمن پوزش از دوستان با تقدیم یکی از سروده های اخیر ، امیدوارم جبران شود .

دوستتان دارم