پیشینه

 پیشینه   

تاعبور شعر یک دیوانه در آئینه ام

کس نمبداند چه رنگی دارد آه سینه ام

در زمستان  نگاهت بارها یخ بسته اند

غنچه های  اشتیاق باور دیرینه ام

فصل آوازی به تارم زخمه ی درد زدند

وارث مشتی نوای پر زچین  و پینه ام

ما      ماه من برگرد، من از جزر و مد افتاده ام    

آسمان باشد گواه  رانش  بی کینه ام

داستان ذوق من یک دولت بی یاور است

کس نمی گنجد بجر عشق تو در کابینه ام

سالها هم بگذرد چیزی نخواهد شد عوض

من بجز عشق تو چیزی نیست درپیشینه ام   ...!