خواب می‌خواهم که نیست.....

بر تن خشک بیابان آب می‌خواهم که نیست
بر دو چشم خسته ى خود خواب می‌خواهم که نیست

در سرم پروانه‌های واژه پر - پر می زند
شوق الهامی به شعر ناب می‌خواهم که نیست

این زمان چون دست بگذارم به رو ى كيبورد
چشمهایت ،روى این لبتاب می‌خواهم که نیست

شب ندارد معنی وقتی نباشى در برم
در شب تنهایی ام مهتاب می‌خواهم که نیست

من در میخانه‌ها را بارها كوبیده‌ام
ساقیا تا بر تو آیم ،باب می‌خواهم که نیست

آن قدر ناگفته‌ ها دارم درون سينه‌ام
یك دلی چون قلب خود پر‌تاب می‌خواهم که نیست

این که من بى خوابى هايم را را درون این غزل
جا نمودم ،زان که هر شب خواب می‌خواهم که نیست