(( نـــــور خدا ))

- تو مرا باور کن

که من از اوج همین پستی تلخ

می روم، دورترین نور خدا را ببرم

در لب تیره ی شب کشت کنم

شاید از نور خدا

بوی اندام کسی رشد کند

- تو مرا باور کن

که از آن رشد و نمو

دانه ی نور خدا بار نداد

ریشه ها،از دل احساس خدا رد شده بود

- باز، من از عمق سکوت

به همان تیرگی خاطره ها خواهم رفت

که تو هم، نور خدا کشت کنی./

قسمتی از شعر (نور خدا) مهدی خداوردی پور - مردادماه 1384