برگ پاییزی ام و ....

" برگ پاییزی ام و خسته دل از باد خزان "

کاش می شد غم جان را ببَــــرد آب روان !

کاش می شد ببَــرد گوشه ی یک خلوت دِنج

بشکند بُغض مرا ، سردی این چرخ و زمان

کاش می شد نفســم  زنده شود  یک لحظـــه

تویی آن پیک بهـــــار و منم آن  برگ خزان

خِش خِشِ خُــــــرد شدن های دلم را  تو شِنو

این منم! خسته تن و خسته دل وخسته رَوان

دستی از غِیب رها گشتـه ، ولی سوی تو نه

آه ! ...ای دل !.. تو پَر کاهی و او بادِ  وَزان

می کند دور تو را ، شاید از این خاطــره ها

شود آسوده دمی ، آن دلِ چون صیــــدِ رمان

تنِ حســـــت زده  را ، پایِ  اَجل می شکنـــد

قافلـه رفت و دلم ، دور از آن  هم سفـــــران

ســایه ام  رو به افول است ، خســوفت دائم

کاش پُر نور شود  زهـــــره از آن ماه عَیان