هق هق شبانه

شکسته ام سکوت را به هق هق شبانه ها

بخوانده ام غزل غزل برایت این ترانه ها

هنوز گریه می کند دلم به حال چشم من

نوشته اشک دیده ام به پای این بهانه ها

من از پی تو گشته ام تمام کوچه های شهر

به هر کجا رسیده ام بجستام این نشانه ها

کمان ابروان تو هلال ماه می نمود

شبی که ماه آسمان نشد چراغ خانه ها

لبان غنچه ی تورا به بوسه وا کنم چو گل

به عشق تو برون شود ز خاک این جوانه ها

غم جدائی توام مثال قعر دوزخ است

به جان تشنه ام زند شر شر زبانه ها

دلم چه بد شکسته شد ز دست روزگار بد

چه بد که بر نداشتی  غمت ر روی شانه ها