ابوذیات بحق الامام الصادق (ع) (شعر عربی و فارسی)

ابوذیات بحق الامام الصادق (ع) (شعر عربی و فارسی)

حزن گلبی علی الصــــادق و داره

حکیم  او نوّر اصحابـــــه و داره

مزاره ابعید عن دربــــی و داره

متی یصحی الوکت و ادی التحیه

***

الصادق شاعت انواره و علمـه

السماء قسمّه ابترتیبه و علمه

ابمدارس جنّد العالم و علمه

نشر بیت الثقافه ابکل ثنیه

***

الدهر دمّر قدر گلبی و اطلبــه

الامام السادس اشچیله واطلبه

الکرامه ارث من عدهم و اطلبه

یعاندنه ابن کل اجنبــــیه

***

نشر کل فکر و احکامه و دیـــنه

او کشف کل غدر و اکذوبه ودینه

یصادق فدوه الک دمنه و ادینـه

الحد الموت واحنه جعفریـــه

***

معنی:

دلم مشتاقِ صادق مانده امــــروز

به یادش ناله ها را خوانده امـروز

مزارش در کویرِ خشکِ بی نام

غبارِ شک دلم را رانده امروز

***

عبورِ یادِ صـــــادق در دل آزاد

فضا از علم و دادش کرده فریاد

همه دلها شدند کاخِ امامــــت

جهان با نامِ صادق گشتـه آباد

***

زمان نابود کرده دل ربـــــــایی

عَلَم افروخت شکوه از جـــدایی

کرامت ارثِ سرداران دین است

عناد آموخت درس از بی وفایی

***

اماما این جهان بیدار کـــردی

ستمگر بی امان غمخوار کردی

فدای تو شود دستم و خونـم

بنازم شیعیان بیدار کــردی

جاسم ثعلبی (حسّانی) 10/06/1392