ابوذیات بحق الامام الصادق (ع) (شعر عربی و فارسی)
حزن گلبی علی الصــــادق و داره
حکیم او نوّر اصحابـــــه و داره
مزاره ابعید عن دربــــی و داره
متی یصحی الوکت و ادی التحیه
***
الصادق شاعت انواره و علمـه
السماء قسمّه ابترتیبه و علمه
ابمدارس جنّد العالم و علمه
نشر بیت الثقافه ابکل ثنیه
***
الدهر دمّر قدر گلبی و اطلبــه
الامام السادس اشچیله واطلبه
الکرامه ارث من عدهم و اطلبه
یعاندنه ابن کل اجنبــــیه
***
نشر کل فکر و احکامه و دیـــنه
او کشف کل غدر و اکذوبه ودینه
یصادق فدوه الک دمنه و ادینـه
الحد الموت واحنه جعفریـــه
***
معنی:
دلم مشتاقِ صادق مانده امــــروز
به یادش ناله ها را خوانده امـروز
مزارش در کویرِ خشکِ بی نام
غبارِ شک دلم را رانده امروز
***
عبورِ یادِ صـــــادق در دل آزاد
فضا از علم و دادش کرده فریاد
همه دلها شدند کاخِ امامــــت
جهان با نامِ صادق گشتـه آباد
***
زمان نابود کرده دل ربـــــــایی
عَلَم افروخت شکوه از جـــدایی
کرامت ارثِ سرداران دین است
عناد آموخت درس از بی وفایی
***
اماما این جهان بیدار کـــردی
ستمگر بی امان غمخوار کردی
فدای تو شود دستم و خونـم
بنازم شیعیان بیدار کــردی
جاسم ثعلبی (حسّانی) 10/06/1392