پاییز وَچِـه مِـــه وُ مــِـه نـُـوم هـَـسِّـه زِلـفـِـشـِــــــه ( به گویش مازندرانی )

شِـــمالیمِــه  شِـــمالیمِــه ؛ مِـــه دِل غَم  داینِـــه غـــم

مِـــه مِـــلک مازِرُونــه ؛ چِـــش وارِشِ نَم داینِـه نَــم

امیــــریُ و کــَتُولــیِ خُــونــِّــش ؛ مـِـه اَرمـُـــونـِــه 

اینتــــا کــه گِــمِّــه افتِخـــارِ  مِــــه   مازِرُونــِـــــــه

شـِــمالیمـِـه شـِــمالیمه ؛ مــِـه سامـُـون بـِهـِشتـِــــــه

مـِهمُــون نـِـوازی ؛ اَمـِــه مَــردِمـُـون ســِــرِشتــِــه

شـِـه دِلِ رِه دارِنـــِّـه  رُوخِــنـِــه ی هــــِـــرازِ  واری

وِنـِـــه مـَــرکـِــزِ  استـان هم هـَــسِّــه امـِـه ســـــــاری

دِمـــــاوند رِ که هـِـــدار هاکِــنی  سـُـوی ( آمــِـــــــل )

رَسـِـــنــی بـه لار وُ  پــِلـُـــور تــا بـِـه خـِـدِ ( بـابــِـــل )

رَج بَـزَنـّــی کـِـلــه ور ؛  شـُــونـّـی اَمـِـه ( قائِمشهـــــر )

اَمـِـه مَـلِـه تـا شـِـه مـَـلـِه تـَـجِـنـّـی  شهــــر بـه شهـــــر

شـُونی  چـِـشمه کیـلِه؛ ( عباس آباد ) و ( کـَـندِلـُـــوس )

( نور) و( نوشهـر) ؛( نکا)؛ شونی سـُـوِ (چالــــــوس)

آسا گـِـمـِـه مـِـه مازِرُون چـِـه  نـُــوم نـُـوما داینـِــــــه

(رامـسـَـر)نـُـوعــارُوس؛آمـِـل رِه هم  دُومـا دایــنِــــه

مـِـن که گـِـمـِـه هـِـوارِه  نـَـم نـَـمِ وارش خـِـشـــِـــه

پاییز وَچِـه مِـــه وُ مــِـه نـُـوم هـَـسِّـه زِلـفـِـشـِــــــه

 فصلِ جـِـدایــــی که بـُـوُنـِــه  آمـِـل رِه  یاد  بیــــار

اَی بـِـــرو این ورا ؛  این بــِـهــار و اون بـِـهـــار

★.¸¸.•*´`*•.¸.¸¸.•*´`*•.¸.¸¸.•*´`*•.¸‎´`*•.¸‎★.¸¸.`*¸.

« ترجمه »

1 - شمالی ام  و شمالی  و دل من پر از غم است

سرزمین من ؛ مازندران  و چشمان من همچون باران  خیس اشک  است

2 - آوازهای امیری خوانی و کتولی  آرامشبخش جان   من است 

و این دو سبک آوازی ؛ افتخار مازندران من است

3 - شمالی ام شمالی ؛ سرزمین من بهشت است

و مهمان نوازی  جز سرشت و  خصلت  های مردمان دیار من است

4 - دل مردمانش همچون  آبهای  جاری رودخانه ی هراز ( آمـُـل )  پاک و  زلال است

که مرکز استان آن  ؛ شهـر ساری ست

5 - کوه دماوند را که شروع  مسیر قرار دهی  به  سمت آمـُـل 

می رسی به منطقه ی لار و پلور ( آمـُـل ) تا به سوی شهربابل ( شهر بهارنارنج )

6 - گذر می کنی از رودخانه ی هراز تا شوی راهی شهر قائمشهر

می روی از محله من تا محله خود ؛ شهـر به شهـر

7 - می روی به منطقه ی زیبای چشمه کیله ( چشمه رود ) ؛ بعد شهر زیبای عباس آباد و تفریحگاه کندلوس و باز می روی به شهرهای نور , نوشهـر , نکا  تا به چالوس

8 - حالا می گویم که مازندران من چه  اسم و آوازه ای  دارد که شهر  رامسر  شده  عروس مازندران و آمـُـل داماد  آن

9 - من که می گویم هوای بارانی صبح مـِـه آلود مازندران  و نم باران نشسته بر زُلـف مو  را دوست و عاشق نم نم بارانم  

برای این است که  زاده ی فصل پاییزم و زِلفِشــه هست نامم

10 - فصل جدایی و خداحافظی که می شود آمل را به یاد بیاور باز هم بیا به این دیار ؛ این بهار و آن بهار هر سال

★.¸¸.•*´`*•.¸.¸¸.•*´`*•.¸.¸¸.•*´`*•.¸‎★.¸¸.`*¸.¸¸.•*

کلمات داخل پرانتز  : شهرهای استان مازندران

امیری و کتولی : سبک آوازی سنتی خاص مازنداران که در آواز امیری خوانی به مدح مولی متقیان حضرت علی (ع)  می پردازند که از اشعار شاعر نامی مازندران امیر پازواری  و در کتولی هم از اشعار دیگر شاعر فقید و نامی آمل  " طالب آملی  " استفاده می کنند که موسیقی خطه مازندران را با امیری خوانی و کتولی خوانی می شناسند.

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

به قلم بارونیم : زِلفِشِـــه ---برای همایش فرهنگی  اقوام شعـر و موسیقی خطه شمال کشور ( استان های مازندران ؛ گلستان و گیلان ) به میزبانی آمل 

 سروده ام در این گویش  اولین نبوده و آخرین هم نیست اما  برای 3 دلیل انتشار دادم  و  همچنین اصرار یک  دوست بزرگوار 

((((( از بزرگوارانی که هم از لحاظ گویش بکار برده ام در سروده  و هم از لحاظ ساختار شعـری  نقد و نظری دارند پیشاپیش تشکر می نمایم))))

اما جای فرهیخته و ادیبی برای منت نهادن بر قلمم اینجا  بی نهایت خالی ست آن هم با تبحر در تمامی زبان ها و گویش ها