نامه اي براي خورشيد...

دو شاخه گل سرخ

در دستان كوچك من مي خنديدند

مي خواستم آنها را به مادر هديه دهم

باد آمدو چشمهاي مرا بست

گلهاي سرخ را از دستان كوچك من گرفت

و به حوض كوچك و تنهاي خانه ي پيرزن پرت كرد

پيرزن همسايه غمگين بود

و تنها تر از حوض خانه اش

نامه اي براي خورشيد فرستادم

و او فرشته اي براي من فرستاد

در گوش فرشته چيزي گفتم واو لبخند زد

دقايقي بعد

يك شاخه گل سرخ دستان مادرم بود

و شاخه اي ديگر

در حوض كوچك خانه ي همسايه

پيرزن را صدا ميزد...     امضاء: آتين خانوم