فریاد رس

تکیه گاه من تو یی  در بی کسی

من همه فریاد و تو فریاد رسی

خسته و دلتنگ  از این شهر شلوغ

وین همه حقه و نیرنگ و دورغ

زندگی  همچو تئاتری رنگ رنگ

لحظه ای غمگین و گاه شاد و قشنگ

گاهی هستیم مست از غرور و فریب

یکدمی افسرده و تنها و غریب

بی خبر از خود و فردای خود

خنده ی تلخ می زنیم بر حال خود

در میان منجلاب غوطه وریم

بر زمین افتاده و بی خبر یم

نفس خود را ما به شیطان داده ایم

زان سبب سر خوش زمست باده ایم

در میان ما و من جنگ است و بس

ای خدا  اخر  به فریادم برس

                          نرگس میر صدردینی