چهارشنبه ۱۶ آبان
|
آخرین اشعار ناب علی محمودی
|
م که پووگووم گیانم سزانی
وه زخم ده سد بالم رزانی
له ناو چوویلت مه رگ خومیش دیم
له بان ده سد پف کردیو پیم
خه مد پوترکان ته مام سقانم
نزم چنییو پف کردو گیانم
وه یادمو چی شیوه جه مالت
که فتمو دس سروه شه مالت
کوله پر له خه م خسی له گیانم
م بالا به رزوم خه م کردی گیانم
وه سه ر هه ر واو شه وه کیان زوو
مزل شه رو زین ت فه رو
هه لکم بریدن له به ده وانی
ده رون وه ده روه ن منیش شه کانی
جوره ورزگ وه مزل سی یه
هه ر چگ درو ک ی بافه نی یه
ئاخر خوشی ییدن وه تووشم
ئامانه نیه تا سو م بوشم
===========================
من قاصدکی بودم که جانم را اتش زدی
وبا زخم دستهایت بالم را شکستی
درچشمهایت مرگ خودرا دیدم
وقتی که روی دستهایت بودم ومرا فوت وبه دست باد سپردی
غم تو تمام استخوان هایم را شکست ومرا نحیف و فوت بر تمام احساساتم
من از یاد بردم زیبایی نگاههایت راوبه دست نسیم نوازشگرت افتادم
کوله ای از غم روی دوشم نهادی--من استوار بودم مرا خم کردی
روی هر نسیم صبح /حال گرفته زندگی غم الود
خسته ام کردی از بس به این سو وان سو بردی
چه دره هایی که از زیر پایم گذشتند
مثل کشاورزی در وقت برداشت
باهزار زحمت به پوچی رسید
من رنگ خوشی نمیبینم
این گلایه اگر تا ابد تکرار شود
|
|
نقدها و نظرات
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.