جمعه ۲ آذر
|
آخرین اشعار ناب احمد الماسی
|
1:
از آهستانی
که تو بر دشت خیالم گسترده ای
می گذرم
و رؤیاهایم را در خلوت بال پروانه ای
خواهم سرود....
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
2:
چه تاریک می نماید شب
اگر برق خنده هایت را
نقابی زنی....
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
3:
غروب
آغاز دلخوشی من است
چراکه ستاره را به کام شب
خواهم ریخت....
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
4:
بی تو به فرسایش می رسد
نسترن هایی که عطر پروانه اند
و خورشید می گریزد
اگر رؤیای تو بی حقیقت باشد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
5:
زانوانم را به پیچکی می بندم
بی هیچ فرصتی برای گریز
من اینجایی ام.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
6:
پژمرده ام مخواه
در اینجا باد نمی آید
بگذار شوق دیدارت
در بال نسیم وزیدن گیرد
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
7:
می گذرد
این شبهای بی حوصله
این رازهای بی تذکره
و در قاب صبح
تصویرت خواهد دمید....
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
8:
آتشی از آسمان
بر جان درخت می نشیند
بیرون
و حسرت ِ هزار خاطره ی بی درخت
پایانی ندارد در درون.....
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
9:
چگونه خود را بازیابم
در کوچ آخرینی
که بر تنم می کاری ؟....
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
10:
آتش بیار میدان کدامین نبردی ؟
من که بی سلاح نشسته ام
در انتظار شکست....
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
11:
باغی نخواهد داد بهار
اگر شکوفه های نرگسین ات
از یاد ببرند
به کدامین وسعت اند....
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
احمد الماسی
1392/4/19
|
|
نقدها و نظرات
تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.