هذیان \\\\

 هذیان\"8\"

گفت که من چون سمنم، همچو عروس چمنم 

یاس وگلِ نسترنم ،  مرغک بی بال و پَرم

بافته ام زُلفِ شَفق ، مانده زمن حُور و مَلَک

من که پَرم از پریان ،خنده زنم بر صنمان

حافظ شیرین سخنم

داد بمن حبِّ نبات ، جرعه ایی از آبِ حیات

\"لا\" و  \"ولایم\" تو مگو  ؛ ذَمّ و ثنایم تو مگو

گفت بمن :

راز مگو  ، نزد کسان باز مگو

  او بَرَدم به آسمان ،به سوی ماه و اختران

همچو پری و پرنیان

گفت بمن :

 مست تویی   مست تویی

لایق هر هست تویی 

گفت بمن : 

میکده شو ، میکده شو

جام و میِ معرکه شو  ،ساقی این مَهْلَکه شو

خواب مرو  خواب مرو ،بردر هر ناکس وطمّاع مرو

گفت بمن :

رام مشو   رام مشو

گرمی بازار مشو

 چونکه  تو جانان منی      شعری والفاظ منی

گفت که تو ماه منی    ماه شب تار منی

چارده از عمر منی!

گفت بمن :

ماه تویی    ماه تویی  

 راز تویی  قصّه تویی ؛  ویس تویی ؛  لیلی وعذرا تویی

شیرینِ فرهاد تویی

گفت بمن :

ساز بزن  ساز بزن

بر دف و  بر تار بزن

تار بزن  تاربزن  برشب  تبدار بزن

گفت بمن:

شعر تویی   شعر تویی ،پاره ایی از آتش این مهر تویی

فارغ از این دغدغه و  آتش ایّام تویی !

آتش ایّام تویی !!!