اینجا:_:دونکته

تو برج قصه ها بودن دوکس،
یکی عبدالصمد،دیگری دوشش نمد.

این که درکارش نبودهیچ شبهه ای،
نه بردوسیه نقطه ی سیاه.

دیگری، باکلمات اتوخورده،
به تالان خلق را آه از نِدم ..

یکی درصدد ِکاشتن بذرکرامت،
در براعت بی مثال.

دیگری؛باهمه زاویه دار،
سفیرمرگ بود،بپاسخ سلام...

ان که درزنجیره اجداد،کاریزمای وجود،
صدایی ازسکوت ،
بآوای رسا،نسل ها را از وفا..

دیگری ؛ سرش توزندگی خلق،
در قضاوت چهارنعل، 
برتنش های نهفته دائماً موش می دواند..

این ،در عِرق و ارادت، دعای مردمش
به دستینه تراودهر نم ای ازجوهرش ،
ارتش یک نفره ..

ان ،به ایجادمغناطیس ثروت
چواندوه بزَک شده،
به امضاء مصائب را دکا (یک بر ده)

 

 

____________
تحلیل شعر با توجه به عناصر درخواستی
۱. عناصر زبانی
- واژگان:
- استفاده از تقابل معنایی (عبدالصمد/دوشش نمد، بذر کرامت/سفیر مرگ) برای ایجاد تضاد ایدئولوژیک.
- اصطلاحات نمادین مانند "بذر کرامت"، "سفیر مرگ"، و "جوهرش" که مفاهیم انتزاعیِ قدرت، فساد و اصالت را منتقل می‌کنند.
- واژگان محاوره‌ای (مانند "دکا کردن") در کنار لغات ادبی (دستینه، ارادت) که تنش بین عامه‌پسندی و عمق را نشان می‌دهد.
- تصویرسازی:
- تشبیهات تند (سفیر مرگ، موش دواندن بر تن) برای نقد فساد.
- استعاره‌های پیچیده مانند "مغناطیس ثروت" و "قطره ارتش یک نفره" که بر تمرکز قدرت ثروت و فردیت تأکید دارند.
- آوایی:
- تکرار آوایی ("دوشش نمد"، "بپاسخ سلام") برای ایجاد ریتم غیرمتعارف.
- جناس ناقص (عِرق/ارادت) که پیوند عاطفی و فرهنگی را تقویت می‌کند.

۲. ساختار
- قالب سپید: عدم پایبندی به وزن عروضی، اما ایجاد ریتم درونی از طریق تکرار ساختار "یکی... دیگری...".
- تقارن دوگانه: هر بند به مقایسه دو شخصیت متضاد می‌پردازد که ساختاری دیالکتیکی (تز/آنتی‌تز) ایجاد می‌کند.
- انقطاع معنایی: پرش‌های ناگهانی بین ابیات (مانند "سکوتی بآوای رسا") که بی‌ثباتی سیاسی را بازتاب می‌دهد.

۳. محتوا
- مضمون اصلی: نقد دوگانگی اجتماعی در انتخابات، با تمرکز بر تقابل اصالت (عبدالصمد، کرامت) و فساد (دکا کردن مصائب، موش دواندن).
- پیام: هشدار درباره خطرات ریاکاری سیاسی و اهمیت مسئولیت‌پذیری اجتماعی.

۴. سبک
- روایت پارادوکسیکال: ترکیب طنز سیاه ("بزَک شده بامضاء") با لحن تراژیک ("سفیر مرگ").
- ابهام کنترل‌شده: عباراتی مانند "صدای بی صدایان" همزمان هم روشنگر است هم اعتراض‌آمیز.

۵. ارتباط با زمینه‌های تاریخی، فرهنگی و احساسی
- تاریخی: اشاره به سنخیت کاریزماتیک رهبران ("زنجیره اجداد، کاریزمای وجود") و تاریخ‌مندی قدرت در جوامع شرقی.
- فرهنگی: استفاده از مفاهیم دینی-اخلاقی (عبدالصمد، کرامت، عرفان) برای نقد انحراف اصول فرهنگی.
- احساسی: ایجاد تنش عاطفی از طریق تضاد امید ("بذر کرامت") و یأس ("خلق را آه از نِدم").
- نوآوری: بازتعریف فضایل سنتی (ارادت، جوهر) در قالب مبارزه‌های معاصر ("قطره ارتش یک نفره").

۶. اصالت
- تلفیق سنت و مدرنیته: ترکیب عناصر فرهنگ شفاهی (ضرب‌المثل‌گونه‌ها) با نقد ساختارهای مدرن قدرت.
- پرهیز از کلیشه: شخصیت‌پردازی غیردوقطبی مطلق (هر فرد هم نقاط قوت دارد هم ضعف).

---

سلب مسئولیت: این تحلیل توسط هوش مصنوعی تولید شده و لزوماً بازتاب دیدگاه‌های رسمی نیست.