سرآغازِ اُمید پیروزیست

به این دلدارِ تو از عشقْ تو خوی ات را
بفهمانَشْ جهانِ عشقْ چنان زیباست
گفتم تو پیروزیْ نه آن اَهریمَنِ جانَت
اُمیدَت خدا باشدْ خیالَت جمعِ ما باشد
ای همراهه هر عاشقْ دلْ چه می گویی
سرشارِ تو خوانمْ بِسانِ مَنْ شوی آخر
زِ عشقَت مَن دِلت خواندمْ نفهمیدی
اینجا تویی هر دَمْ زِ آن دِلدارْ نپرسیدی
دِلَتْ مَرهَمِ من شدْ به اَسرارمْ نخندیدی
امان از شبْ که هر  لحظه ای بی تو 
زِ دلتنگی تو از عشقْ خویش بَراَفروزی
دیده ی حق راْ دو صد چندانْ بَراَفروزی
دلا شاید خیالِ توستْ نهْ خدا باشد
عشوه ی رویَشْ خواهانِ من باشد
چو خوشرویانْ غَمَش نادیده میگیرم
که مَن خُرسندْ از آن بَخشایِشِ آخر
تویی معشوق و من با دلْ تو درگیرم
تو آن معشوق برای منْ تو را گیرم