سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری


عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

يکشنبه 7 بهمن 1403
    27 رجب 1446
    • مبعث حضرت رسول اكرم صلي الله عليه و آله، 13 سال قبل از هجرت
    Sunday 26 Jan 2025

      حمایت از شعرناب

      شعرناب

      با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

      وقتی این همه اشتباهات جدید وجود دارد که می‌توان مرتکب شد، چرا باید همان قدیمی‌ها را تکرار کرد. برتراند راسل

      يکشنبه ۷ بهمن

      رپز میلادم از دهان افتاد

      شعری از

      افسانه احمدی ( پونه )

       از دفتر آرامش درون نوع شعر چهار پاره
      ارسال شده در تاریخ ۲ روز پیش شماره ثبت ۱۳۵۴۱۷
        بازدید : ۳۰   |    نظرات : ۴
      رنگ شــعــر
      رنگ زمینه
      دفاتر شعر افسانه احمدی ( پونه )

      از بلای تکراری ام هر آن
      یک بلای قشنگ با من بود
      سنگ بودم بدون خط با خش
      در مسییری آرام با یک رود


      در خیالم نشسته بود این خواب
      تا که روزی ببینمت دریا
      پای خود بریدم از روحم
      قلب خود شکسته بی پروا


      هر تپش امید من کم شد
      هر نفس به صخره می خوردم
      هر کجا که طوفان غم می بود
      من دلم را همیشه می بردم


      در حراست از آسمانی تار؛
      هر شبی را که ماه می خوابید
      تا سحر که خورشیدمان آید
      چشم هایم  به جای او تابید


      از خودم بی خبر شدم امّا؛
      در خبرهای دیگران حاضر
      می شنیدم به گوشم آنها را
      مجلسی تازه میشدش دایِر


      بی خود آنسوی زندگی بودم
      بی هراس از طنابِ نابودی
      دام و دارها و مرگ اجباری
      تاس و تک هم بهای خشنودی


      از شیار و گلوی هر بُغضی؛
      لشگری درد را یدک بردم
      قبل رفتن به رختخوابی سرد
      قرص های بیداری ام خوردم

      مثل یک خوره میجَود روحم
      خاطراتی که در سرم حکّ بود
      شکل میدان مین بِکری که ؛
      با چکاندنِ ماشه شد نابود


      مغز من نقش یک ترازو شد
      کفه های صبوری ام سنگین
      عاقبت مرگِ مغزی ام افتاد
      روی سطح پیشانیِ پر چین


      روزنی نور امیدواری
      از شیارِ انگشت ها پیدا
      جاری ام روی طیفی از رفتن
      رفتنی از رسیدنی تنها


      ذوب می گشتم از نفس هایم
      دود میشدم از مذابی درد
      در مسیرم از زندگی رفتم
      تا سرآغازی از عذابی سرد


      زندگی را به زندگی دادم
      لحظه را لحظه لحظه می مُردم
      خواب اقیانوسِ نهنگم را ؛
      لای نان پیچیده می خوردم


      عمر خود را تراشه می دیدم
      روز میلادم از دهن افتاد
      عشق ای تف به گورِ بی خاکت
      "من به مردن ادامه خواهم داد"
       
       


      افسانه_احمدی_پونه

      ─┅─═ঊঈ🍃🌸🍃ঊঈ═─┅─
      ۲
      اشتراک گذاری این شعر
      ۵ شاعر این شعر را خوانده اند

      افسانه احمدی ( پونه )

       ،

      ساسان نجفی(سراب)

       ،

      عباسعلی استکی(چشمه)

       ،

      طاهره حسین زاده (کوهواره)

       ،

      مریم عادلی

      نقدها و نظرات
      عباسعلی استکی(چشمه)
      عباسعلی استکی(چشمه)
      ۱۵ ساعت پیش
      درود بانو
      پر احساس و زیباست
      جسارتا عنوان اشتباه تایپی ندارد؟ خندانک
      ساسان نجفی(سراب)
      ساسان نجفی(سراب)
      دیروز
      درود بر استاد بانوی گرانقدر..
      مثل همیشه گلستان ادب آفریدید..
      خندانک خندانک
      خندانک خندانک
      مریم عادلی
      مریم عادلی
      ۲ ساعت پیش
      درود خندانک خندانک خندانک
      زیبا وپایان تلخ
      تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.

      (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
      ارسال پیام خصوصی

      نقد و آموزش

      طاهره حسین زاده (کوهواره) طاهره حسین زاده (کوهواره)
      ۱۸ ساعت پیش       سید هادی محمدی سید هادی محمدی
      ۱۸ ساعت پیش       عليرضا حكيم عليرضا حكيم
      ۱۹ ساعت پیش       جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
      دیروز       سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق) سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
      ۴ روز پیش       ابراهیم هداوند ابراهیم هداوند
      ۴ روز پیش       جمیله عجم(بانوی واژه ها) جمیله عجم(بانوی واژه ها)
      ۵ روز پیش

      نظرات

      مشاعره

      میر حسین سعیدی

      مست از نگاه اویی مژگان همه تیغ تیز ااا پیچیده تار مویی برگردن تو هم نیز
      مهدی سمیاری

      شهادت گونه ای گویا دلم را هست در طالع ووو که شب در خواب خون گرم و تیغ تیز میبینم
      میر حسین سعیدی

      از خبر کوی دلش روح بلند و من گِلش ااا لطیف ِ بر عالمیان شدم همیشه خجلش
      ساسان نجفی(سراب)

      ای نسیم سحری صبر کن ما را با خود ببر از کوچه ها اا فردا مهمان شقایق شوم بگذرم امشب اگر از کوچه ها
      محمد رضا خوشرو (مریخ)

      ه ویلیام شکسپیر اااااا در عجبم از زنان که از خدای به این بزرگی یک همسر میخواهند و از همسر به این درماندگی همه ی دنیا را

      کاربران اشتراک دار

      محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
      کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
      استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
      2